هر آنچه لازم است در مورد کاشت گوجه فرنگی بدانید: راهنمای جامع

• نام: گوجه فرنگی
• نام علمی: Solanum lycopersicum
• تیره گیاهی: بادنجانیان (Solanaceae)
• بومی: آمریکای جنوبی

شرح مشخصات گوجه فرنگی

گوجه فرنگی یکی از محبوب‌ترین محصولات زراعی است که در سراسر جهان کشت می‌شود. این محصول اگرچه عموماً به‌عنوان گیاهی یک‌ساله شناخته می‌شود، اما در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری می‌تواند چندساله‌ نیز باشد. با این وجود، در مناطق معتدل، به دلیل حساسیتش به سرما، به‌عنوان گیاه یک‌ساله کشت می‌شود. بعد از کاشت گوجه فرنگی، ارتفاع آن بسته به رقم و شرایط رشد می‌تواند بین 60 سانتی‌متر تا 2 متر متغیر باشد.

گیاه گوجه فرنگی ساقه‌ای قوی و علفی (غیر چوبی) دارد که در ارقام بوته ای به‌صورت مستقیم رشد می‌کند، در حالی‌که در ارقام رونده رشد طولی آن ادامه می‌یابد. ساقه‌های این گیاه معمولاً پوشیده از کرک‌های ظریفی هستند که هنگام تماس با خاک می‌توانند ریشه بدوانند. برگ‌ها مرکب، شانه‌ای و به صورت متناوب در طول ساقه قرار دارند و به دلیل وجود کرک‌های غده‌ای ظریف، بافت آنها کمی کرکی می‌باشد. این کرک‌ها ترکیباتی ترشح می‌کنند که می‌توانند آفات را دفع کنند و همچنین هنگام لمس، بوی قابل تشخیص گوجه فرنگی را به گیاه ببخشند.

جهت خرید بذر گوجه فرنگی کلیک کنید!

گل‌های گوجه فرنگی کوچک، زرد رنگ و در خوشه‌هایی به نام گل‌آذین قرار دارند. هر گل دارای پنج گلبرگ نوک‌تیز و یک مادگی مرکزی (بخش تولید مثلی ماده گل) است که توسط چندین پرچم (بخش تولید مثلی نر گل که گرده تولید می‌کند) احاطه شده است. گل‌ها معمولاً خودلقاح هستند و با حرکاتی مانند تکان خوردن گل‌ها توسط باد، گرده افشانی می‌کنند، اگرچه گرده افشانی متقاطع نیز توسط حشرات، به‌ویژه در برخی ارقام قدیمی، می‌تواند رخ دهد.

میوه گیاه گوجه فرنگی، که از نظر گیاه‌شناسی به‌عنوان یک سته شناخته می‌شود، از نظر اندازه، شکل و رنگ بسیار متنوع است و ارقام آن می‌تواند از گوجه فرنگی گیلاسی کوچک تا گوجه فرنگی گاوی متغیر باشد. میوه این گیاه گوشتی و حاوی دانه‌های متعدد است و از تخمدان گل رشد می‌کند. پوست خارجی گوجه فرنگی صاف است و معمولاً هنگام رسیدن قرمز رنگ می‌شود، اگرچه رنگ‌های دیگری مانند زرد، نارنجی، سبز و بنفش نیز بسته به رقم ممکن است ایجاد شود. ساختار داخلی میوه شامل لکول یا حفره‌های دانه‌ای است که با یک ماتریس ژلاتینی پر شده‌اند و دانه‌ها را در خود جای می‌دهند.

کاشت گوجه فرنگی

بعد از کاشت گوجه فرنگی، گیاه آن را می‌توان در دو گروه رشد مجزا قرار داد: بوته ای و رونده.

• ارقام بوته ای، که به گوجه فرنگی‌های بوته‌ای نیز معروف هستند، تا ارتفاع مشخصی رشد می‌کنند و پس از آن رشد طولی آن‌ها متوقف شده و بر تولید میوه متمرکز می‌شوند. این گیاهان معمولاً به صورت فشرده رشد می‌کنند و محصولات زیادی را در مدت زمان کوتاه تولید می‌نمایند.
• در نقطه مقابل ارقام رونده در طول فصل رشد، به رشد خود ادامه می‌دهند و تولید میوه آنها نیز تا زمانی که توسط یخبندان از بین می‌روند ادامه دارد. این گیاهان دارای رشد طولی مستمر هستند و می‌توانند به ارتفاع قابل توجهی برسند، بنابراین استفاده از قیم یا داربست برای پشتیبانی از آنها الزامی است.

حقایق جالب در مورد گوجه فرنگی

•  عموم مردم اروپا به دلیل شباهت گوجه فرنگی به گیاه مرگ‌بار بلادونا، تصور می‌کردند که این گیاه سمی است. این باور برای قرن‌ها، به‌ویژه در میان طبقات بالای جامعه که از ترس مسمومیت از خوردن آنها اجتناب می‌کردند، ادامه یافت.
• گیاه گوجه فرنگی متعلق به خانواده Solanaceae که معمولاً به خانواده بادمجانیان معروف است، می‌باشد. این خانواده طیف وسیعی از گونه‌های خوراکی مانند سیب‌زمینی، بادمجان و فلفل و همچنین گونه‌های سمی مانند بلادونا، بذرالنسا، تاتوره، شیپور فرشته و تنباکو را شامل می‌شود. وجود گونه‌های سمی در این خانواده به سوء ظن سمی بودن گوجه فرنگی بیشتر دامن زد.
• گوجه فرنگی سرشار از لیکوپن می‌باشد. لیکوپن نوعی آنتی‌اکسیدان است که مصرف آن مزایای بی‌شماری برای سلامتی دارد که از جمله آن می‌توان به کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی و برخی از انواع سرطان ها اشاره کرد. مقدار لیکوپن در گوجه فرنگی‌های پخته شده، مانند سس‌ها، بیشتر است.
• گوجه فرنگی‌ها در آشپزی کاربردهای بسیار متنوعی دارد و از آن در دستور پخت تمامی غذاهای جهان، از سس‌های پاستای ایتالیایی گرفته تا کاری‌های هندی، استفاده می‌شود. توانایی آن‌ها در سازگاری با روش‌های مختلف پخت‌وپز مانند کباب کردن، سرخ کردن، خورشتی کردن یا خوردن خام، آن‌ها را به ماده غذایی اصلی آشپزخانه‌های سراسر جهان تبدیل کرده است.

حقایق جالب در مورد گوجه فرنگی

• گوجه فرنگی‌ها ویژگی منحصر به فردی به نام "رشد نامحدود" دارند. این ویژگی به برخی از ارقام اجازه می‌دهد تا مادامی که شرایط رشد مطلوب است به رشد و تولید میوه خود ادامه دهند. در آب و هوای گرمسیری و نیمه‌گرمسیری، یعنی مکانی که یخبندان در آن وجود ندارد و دما در طول سال گرم است، گیاهان گوجه فرنگی می‌توانند به صورت چندساله رشد کنند و در طول فصل نیز قابل برداشت باشند.
• از نظر گیاه‌شناسی، گوجه فرنگی‌ها میوه محسوب می‌شوند، اما دیوان عالی ایالات متحده در سال ۱۸۹۳، در راستای اهداف مالیاتی، آن را در دسته سبزیجات قرار داد.

جهت خرید بذر گوجه فرنگی گلخانه ای کلیک کنید!

گوجه فرنگی های بوته ای در مقابل رونده

بعد از کاشت گوجه فرنگی می‌توان آنها را بر اساس شیوه رشد به دو گروه اصلی بوته ای و رونده تقسیم کرد. برای کاشت موفق شناخت این دو نوع گوجه فرنگی ضروری است، زیرا هر کدام دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که بر رشد، میوه دهی، روش‌های مدیریت و بازده کلی آنها تاثیر می گذارند.

1. گوجه فرنگی های بوته ای

تفاوت های گیاه شناسی

گیاهان گوجه فرنگی بوته ای، از نظر ژنتیکی دارای محدودیت رشد هستند. شاخه انتهایی یک گیاه بوته ای با یک خوشه گل خاتمه می یابد. نمود گل مانع از رشد عمودی گیاه می‌شود. این امر منجر به تشکیل بوته‌های فشرده با حداکثر ارتفاع 60 تا 120 سانتی متر (2 تا 4 فوت) می‌گردد. رشد محدود به گیاه اجازه می دهد به جای گسترش شاخه خود، انرژیش را صرف توسعه میوه کند. گوجه فرنگی های بوته ای معمولاً در دسته ارقام زودرس جای دارند.

الگوهای میوه دهی

چرخه میوه دهی گوجه فرنگی های بوته ای نسبتاً کوتاه و همزمان است. تمام گل ها تمایل دارند تقریباً در یک زمان میوه دهند که این امر منجر به دوره برداشت یکسان آنها می شود. به طور معمول، اکثر میوه ها در یک بازه زمانی 2 تا 3 هفته ای می رسند. این ویژگی، ارقام بوته ای را برای کسانی که می خواهند یک برداشت بزرگ را به صورت یکباره داشته باشند، ایده آل می کند. این گوجه‌ها برای فرآوری و کنسرو کردن نیز بسیار مناسب می‌باشند.

الگوهای میوه دهی گوجه فرنگی

روش‌های مدیریت و کشت

بعد از کاشت گوجه فرنگی بوته ای، مدیریت آنها به دلیل رشد سریع ساده است. این گیاهان به هرس کمی نیاز دارند و هرس بیش از حد می‌تواند حجم میوه آنها را کاهش دهد. با این حال، هرس سبک می‌تواند گردش هوا را در اطراف گیاه بهبود بخشد و خطر بیماری‌های قارچی را کاهش دهد. اگرچه این گیاه به سازه‌های پشتیبانی گسترده نیاز ندارد، اما استفاده از قیم یا قفس می‌تواند مانع از برخورد میوه‌ها به سطح زمین شود. این امر از بروز پوسیدگی و مشکلات آفاتی جلوگیری می‌کند.

برای کوددهی گوجه فرنگی‌های بوته ای لازم است پس از شروع میوه‌دهی از یک کود متعادل با مقادیر مشابه نیتروژن، فسفر و پتاسیم استفاده کرد. کود با نیتروژن بالا اگرچه موجب افزایش رشد برگ و ساقه‌ها می‌شود اما سلامت میوه‌ها را به خطر می‌اندازد. آبیاری منظم، به‌ویژه در طول رشد میوه، برای جلوگیری از مشکلات رایج مانند پوسیدگی انتهای گل، بسیار مهم است.

مدیریت بیماری‌ها و آفات

گوجه فرنگی‌های بوته ای به دلیل چرخه عمر کوتاه و دوره میوه‌دهی متمرکز، کمتر در معرض بیماری‌ها و آفات اواخر فصل قرار دارد. با این حال، آن‌ها هنوز در معرض مشکلات رایج گوجه فرنگی مانند بلایت، پژمردگی و آفاتی مانند شته‌ها و کرم‌های شاخدار گوجه فرنگی قرار دارند. تناوب کشت، فاصله‌گذاری مناسب برای افزایش گردش هوا و نظارت منظم بر علائم اولیه بیماری یا آفات‌زدگی از جمله روش‌های مدیریتی موثر برای جلوگیری از بروز مشکلات احتمالی هستند. در مواردی که مداخله برای کنترل آفات ضروری است، می‌توان از مواد شیمیایی ارگانیک سازگار با محیط زیست استفاده کرد.

عملکرد و بهره‌وری

روند میوه‌دهی گیاهان گوجه فرنگی بوته‌ای متمرکز است و اکثر میوه‌ها همزمان می‌رسند. اگرچه این امر منجر به یک برداشت بزرگ و یکباره می‌شود، اما مقدار کل میوه‌های تولید شده در این رقم کمتر از ارقام رونده است. با این وجود، برداشت زیاد در مدت زمان کوتاه می‌تواند برای کسانی که به دنبال فرآوری یا ذخیره مقدار زیادی گوجه فرنگی در یک بازه زمانی مشخص هستند، مفید باشد.

انواع گوجه فرنگی

2. گوجه فرنگی‌های رونده

تفاوت‌های گیاه‌شناسی

گوجه فرنگی‌های رونده، برخلاف همتایان بوته ای خود، در طول فصل رشد به تولید و رشد شاخه‌های جدید ادامه می‌دهند. این امر منجر به افزایش مستمر طول آنها می‌شود، به طوری که طولشان اغلب از 2 متر (6 فوت) نیز فراتر می‌رود. رشد مداوم توسط یک مریستم رویشی ادامه می‌یابد. این امر به گیاه اجازه می‌دهد تا در یک دوره طولانی به تولید برگ و میوه جدید ادامه دهد.

الگوهای میوه‌دهی

گوجه فرنگی‌های رونده چرخه میوه‌دهی طولانی‌تری دارند و از اولین گلدهی تا زمانی که گیاه توسط یخبندان یا بیماری از بین می‌رود، به طور مداوم میوه تولید می‌کنند. این دوره میوه‌دهی طولانی می‌تواند چندین ماه طول بکشد و تامین مداوم گوجه فرنگی را فراهم نماید. این ویژگی، ارقام رونده را برای کسانی که به دنبال مصرف گوجه فرنگی تازه هستند مناسب می‌کند، زیرا آن‌ها در طول زمان بازده ثابتی دارند.

روش‌های مدیریت و کاشت گوجه فرنگی

گوجه فرنگی‌های رونده به دلیل رشد مداوم به مدیریت بیشتری نیاز دارند. هرس منظم برای حذف پاجوش‌ها – شاخه‌هایی که در زاویه بین برگ و ساقه رشد می‌کنند – ضروری است. این امر مانع از بوته‌ای شدن بیش از حد گیاه می‌شود و انرژی آن را به سمت تولید میوه هدایت می‌کند. سیستم‌های پشتیبانی محکم، مانند داربست‌ها، قیم‌ها یا قفس‌ها، برای حفظ قائم بودن و کنترل گیاهان ضروری هستند.

جهت خرید بذر صیفی کلیک کنید!

گوجه فرنگی‌های رونده همچنین به تامین مداوم مواد مغذی در طول فصل رشد، با توجه به دوره‌های رشد و میوه‌دهی طولانی آن‌ها، نیاز دارند. از اینرو استفاده از کود آهسته‌رهش یا تغذیه منظم آنها با نسبت متعادل نیتروژن، فسفر، پتاسیم توصیه می‌شود. آبیاری منظم برای حفظ رطوبت خاک و حمایت از رشد و میوه‌دهی مداوم گیاه بسیار مهم است.

مدیریت بیماری‌ها و آفات

فصل رشد طولانی‌مدت گوجه فرنگی‌های رونده، احتمال قرارگیری آن‌ها در معرض بیماری‌ها و آفات را افزایش می‌دهد. رشد مستمر، آن‌ها را مستعد مشکلاتی مانند بلایت دیررس و سایر بیماری‌های قارچی می‌کند. از اینرو اقدامات پیشگیرانه‌ای همچون استفاده از ارقام مقاوم به بیماری، مالچ‌پاشی برای حفظ رطوبت خاک و کاهش پاشش پاتوژن‌های خاک‌زاد و روش‌های آبیاری مناسب، ضروری هستند. هرس منظم و فاصله‌گذاری مناسب برای بهبود گردش هوا در اطراف گیاهان، خطر بیماری را بیشتر کاهش می‌دهد. نظارت بر آفات نیز بسیار مهم است، زیرا دوره رشد طولانی‌تر فرصت‌های بیشتری را به آفات برای آلوده کردن گیاهان می‌دهد.

مدیریت بیماری‌ها و آفات گوجه فرنگی

عملکرد و بهره‌وری

گیاهان گوجه فرنگی رونده به طور کلی عملکرد کلی بهتری نسبت به ارقام بوته ای دارند، زیرا دوره میوه‌دهی آن‌ها طولانی‌تر است. با این حال، این عملکرد در طول چندین ماه پخش می‌شود که می‌تواند برای کسانی که به جای یک برداشت بزرگ و یکباره ترجیح می‌دهند گوجه فرنگی تازه داشته باشند، مفید باشد. برداشت مداوم در طول فصل، نیاز به توجه و مراقبت بیشتری دارد، اما داشتن محصول تازه در یک بازه زمانی طولانی‌ از محاسن آن به شمار می‌رود.

اطلاعات اولیه کاشت گوجه فرنگی

گوجه فرنگی‌ها محصولاتی گرما‌پسند هستند و در دمای 20 تا 30 درجه سانتی‌گراد (68 تا 86 درجه فارنهایت) رشد می‌کنند. دمای مطلوب رشد آن‌ها حدود 24 تا 26 درجه سانتی‌گراد (75 تا 79 درجه فارنهایت) است. آن‌ها برای رشد مناسب به دمای ثابت خاک و هوا نیاز دارند. بنابراین بهترین زمان برای کاشت گوجه فرنگی پس از آخرین یخبندان در اواخر بهار یا اوایل تابستان است.

گوجه فرنگی‌ها به سرما بسیار حساس هستند و قرار گرفتن در معرض دمای کمتر از 13 درجه سانتی‌گراد (55 درجه فارنهایت) می‌تواند رشد، گلدهی و تشکیل میوه آن‌ها را مختل کند. در مناطقی با فصل رشد کوتاه یا آب و هوای سرد، لازم است که بذر 6 تا 8 هفته قبل از آخرین تاریخ یخبندان در داخل خانه کاشته شود.  سپس نهال‌ها را باید به فضای باز منتقل کرد. گوجه فرنگی‌ها همچنین برای رشد و تولید میوه مطلوب به آفتاب کامل، حداقل 6 تا 8 ساعت در روز، نیاز دارند.

• نیازهای نوری: آفتاب کامل
• نیازهای آبیاری: متوسط تا زیاد
• انواع و خواص خاک: لومی غنی با زهکشی خوب
• pH خاک: 6.0 – 6.8
• اندازه گلدان برای کاشت گوجه فرنگی در گلدان: گلدان 30-40 سانتی‌متری( برای ارقام گیلاسی گلدان 20 سانتی‌متری)

برداشت گوجه فرنگی

کاشت گوجه فرنگی

بهترین زمان کاشت:

• آب و هوای سردسیر با زمستان‌های یخبندان: بذرها را 6 تا 8 هفته قبل از آخرین یخبندان در داخل خانه بکارید. پس از پایان خطر یخبندان و زمانی که دمای خاک به بالای 15 درجه سانتی‌گراد (60 درجه فارنهایت) رسید، نهال‌ها را به فضای باز منتقل کنید.
• آب و هوای معتدل با زمستان‌های ملایم‌تر: می‌توان بذرها را مستقیماً در فضای باز یا در داخل خانه کاشت و سپس به دلخواه آن‌ها را پیوند زد.
• فاصله کاشت گوجه فرنگی: نهال‌ها را با فاصله 45 تا 60 سانتی‌متر (18 تا 24 اینچ) و ردیف‌ها را با فاصله 75 تا 100 سانتی‌متر (30 تا 40 اینچ) از هم بکارید.
• روش کاشت بذر: در داخل خانه در سینی نشا یا گلدان بکارید.
• عمق کاشت بذر: 0.5 سانتی‌متر (1/4 اینچ)
• زمان برداشت: 8 تا 17 هفته پس از کاشت بذر (بسته به نوع رقم)
• ارتفاع و گستردگی گیاه بالغ: بسته به نوع، بین 0.9 تا 2.4 متر (3 تا 8 فوت) متغیر است.
• روش تکثیر: از طریق بذر

آیا باید گوجه فرنگی‌ها را در بخش های عمیق‌تر خاک کاشت؟

برخلاف اکثر گیاهان که باید در همان عمقی که در گلدان‌هایشان بودند کاشته شوند، کاشت گوجه فرنگی باید در عمق بیشتری نسبت به گلدان‌هایش صورت گیرد. هنگام انتقال نهال‌های گوجه فرنگی، آن‌ها را به گونه‌ای در زمین قرار دهید که خاک ساقه را تا زیر پایین‌ترین مجموعه برگ‌ها پوشانده باشد. این عمل منجر به گسترش و رشد ریشه‌ها در امتداد بخشی از ساقه که دفن شده است، می‌شود.

گوجه فرنگی‌ها توانایی منحصر به فردی در تشکیل ریشه از بافت ساقه خود دارند، فرآیندی که به عنوان ریشه‌زایی نابجا شناخته می‌شود. با افزایش عمق کاشت گوجه فرنگی، یک سیستم ریشه‌ای قوی و گسترده ایجاد می‌شود که به عمق بیشتری در زمین نفوذ می‌کند و به گیاه اجازه می‌دهد تا مواد مغذی و آب بیشتری را جذب نماید. این امر از رشد سریع‌ گیاه  پشتیبانی می‌کند و گیاه را در برابر باد، گرما و سایر تنش‌های محیطی مقاوم‌تر می‌نماید.

نحوه کاشت بذر در داخل خانه: راهنمای گام به گام سریع

در فصل گرم کاشت بذر این محصول در داخل خانه، یعنی زمانی که هوا برای کاشت گوجه فرنگی در فضای باز بسیار سرد است، به گیاهان اجازه‌ی یک شروع زودهنگام را می‌دهد و شرایطی را فراهم می‌کند تا قبل از انتقال به فضای باز، یعنی جایی که با شرایط محیطی متغیر و چالش‌برانگیز روبرو خواهند شد، به نهال‌های بزرگ‌تر، قوی‌تر و مقاوم‌تر تبدیل شوند.

نحوه کاشت بذر گوجه فرنگی در خانه

برای کسب اطمینان از یک شروع موفقیت آمیز، مراحل زیر را برای کاشت بذر در داخل خانه دنبال کنید.

• آماده‌سازی ظروف و خاک: از سینی‌های نشا، گلدان‌ها یا هر ظرف کوچک دیگری که مجهز به سوراخ‌های زهکشی است، استفاده کنید. آن‌ها را با خاک گلدان ریز (قطعات بزرگ را با یک الک باغبانی کوچک جدا کنید) پر نمایید.
• کاشت بذر: بذرها را حدود 0.5 سانتی‌متر (1/4 اینچ) در عمق خاک بکارید. آن‌ها را به آرامی با خاک بپوشانید و بسیار ملایم فشار دهید.
• آبیاری: به آرامی خاک را آبیاری کنید تا مرطوب و یکنواخت بماند اما غرقاب نشود. اسپری آب یا آبپاش با سرپوشی که آب را به‌صورت ریز پاشش می‌کند، برای این کار مناسب است.
• پوشاندن سینی: سینی بذر را با پلاستیک شفاف بپوشانید تا علاوه بر حفظ رطوبت، محیطی گرم و مرطوب برای آن ایجاد شود. این امر به افزایش سرعت جوانه‌زنی کمک کند.
• تامین گرما: برای تشویق جوانه‌زنی (رشد)، ظروف پوشیده شده را روی یک تشک گرمایشی قرار دهید تا دمای سینی نشا (سینی بذر) در 24-29 درجه سانتی‌گراد (75-85 درجه فارنهایت) حفظ شود. همچنین می‌توانید تا زمانی که نهال‌ها جوانه می‌زنند آنها را روی قسمت بالای گرم دستگاه‌هایی مانند یخچال قرار دهید. رطوبت محیط کشت را با دقت کنترل کنید، زیرا تشک‌های گرمایشی باعث خشک شدن سریع‌تر مخلوط می‌شوند. پس از جوانه‌زنی نهال‌ها، بهترین دما برای خاک 21 درجه سانتی‌گراد (70 درجه فارنهایت) است. دقت داشته باشید که خاک گرم بهتر از خاک سرد است.
• نور: پس از جوانه‌زنی بذرها (معمولاً طی 7 تا 14 روز)، پوشش را بردارید و نهال‌ها را به مکانی که روزانه 12 تا 16 ساعت در معرض نور است، منتقل کنید. اگر نور طبیعی کافی نیست، از چراغ‌های رشد فلورسنت یا LED استفاده کنید و آنها را حدود 5 تا 10 سانتی‌متر (2 تا 4 اینچ) بالاتر از گیاهان قرار دهید.
• حفظ رطوبت و دما: خاک را مرطوب نگه دارید و گرمای محیط (حدود 21 درجه سانتی‌گراد یا 70 درجه فارنهایت) را تا زمانی که نهال‌ها آماده انتقال هستند، حفظ کنید.

شرایط رشد گوجه فرنگی

• تنک کردن: پس از اینکه نهال‌ها دو مجموعه برگ واقعی (برگ‌هایی شبیه به برگ‌های گیاه والدین و نه جفت برگ‌های دو لپه‌ای متفاوت که ابتدا ظاهر می‌شوند) داشتند، می‌توان آن‌ها را به گلدان‌های مخصوص منتقل کرد. اگر نهال‌ها را در گلدان پرورش می‌دهید، آن‌ها را با حذف نهال‌های ضعیف و باقی گذاشتن یک نهال قوی در هر گلدان، تنک کنید.
• سخت‌کردن: نهال‌ها را قبل از انتقال به فضای باز  به تدریج در طی یک یا دو هفته در معرض نور خورشید و دمای خنک‌ قرار دهید تا به شرایط فضای باز عادت کنند.

از انتقال زودهنگام نهال‌ها خودداری کنید، قرار گرفتن نهال‌های جوان در معرض خاک و هوای سرد می‌تواند باعث ایجاد استرس در آن‌ها شود. حداقل یک تا دو هفته بعد از آخرین تاریخ پیش‌بینی‌شده برای یخبندان صبر کنید و اطمینان حاصل نمایید که دمای شب به طور مداوم بالای 7 درجه سانتی‌گراد (45 درجه فارنهایت) است. انتقال نهال‌ها در دمای بسیار پایین می‌تواند رشد را کند نماید و خطر آسیب یا از دست رفتن گیاه را افزایش دهد.

مراقبت و نگهداری

• نکات آبیاری: بعد از کاشت گوجه فرنگی، گیاه را حداقل هفته‌ای یک بار عمیقاً آبیاری کنید. لازم به ذکر است که گیاه در هوای گرم به آب بیشتری نیاز دارد. در عصر، از آبیاری گیاه از بالا پرهیز کنید تا خطر بیماری‌های قارچی کاهش یابد.
• کوددهی: در زمان کاشت گوجه فرنگی از کود متعادل استفاده نمایید، سپس هر دو ماه یکبار (در طول فصل رشد ) به گیاه کود دهید تا به گلدهی و میوه‌دهی تشویق شود.

جهت خرید کود گوجه فرنگی کلیک کنید!

• هرس: در ارقام رونده برای افزایش گردش هوا و تولید میوه، بهتر است هرس را به طور مستمر انجام دهید. پاجوش‌ها (شاخه‌های اضافی) را حذف و به یک یا دو ساقه اصلی محدود کنید. برای کمک به جلوگیری از بروز بیماری‌ بلایت، تمام برگ‌هایی که نزدیک به زمین هستند را حذف نمایید. در ارقام بوته ای، هرس مورد نیاز نیست.
• پشتیبانی: از قیم‌ها، داربست‌ها یا قفس‌ها برای حمایت از گیاهان و دور نگه داشتن میوه از زمین استفاده کنید.

نحوه قیم‌گذاری و حمایت از گیاهان گوجه فرنگی

برای جلوگیری از تماس میوه با زمین، تسهیل برداشت، کاهش بیماری‌ها و بهبود جریان هوا، گوجه فرنگی رونده نیازمند نوعی سیستم پشتیبانی است. در زیر برخی از روش‌های رایج قیم‌گذاری و حمایت از گوجه فرنگی‌ توضیح داده شده است:

قیم گذاری گوجه فرنگی

1. قیم‌گذاری

در قیم‌گذاری گیاهان گوجه فرنگی  می‌توان به طور مستقیم از قیم‌های چوبی یا فلزی استفاده کرد. بهتر است از قیم‌هایی با عرض 38-50 میلی‌متر (1.5–2 اینچ) و طول حداقل 2 متر (6–8 فوت) استفاده کنید. آن‌ها را در عمق حدود 30 سانتی‌متری (بسته به خاک و باد) و در فاصله‌ی حدود 10–15 سانتی‌متر از گیاه، قرار دهید. ساقه اصلی را با استفاده از ریسمان یا نوارهای پارچه‌ای به صورت الگوی هشت انگلیسی به طور شل به قیم ببندید و اطمینان حاصل کنید که ساقه فضای کافی برای رشد دارد.

2. رشد روی طناب

روش دیگری که به طور گسترده در سیستم‌های کشت هیدروپونیک استفاده می‌شود، استفاده از طناب‌های عمودی برای حمایت از گیاهان است. برای انجام این کار، در فواصل چهار متری یک تیر محکم را در زمین قرار دهید و دو سیم را به صورت افقی به بخش‌های بالایی و پایینی آن متصل کنید ( یکی 15 سانتی‌متر بالاتر از سطح زمین و دیگری در سطح 2 متری). در پشت هر گیاه گوجه فرنگی، یک طناب نسبتاً محکم را به صورت عمودی از سیم بالایی به سیم پایینی ببندید. با رشد گیاهان، ساقه‌های آن‌ها را با دقت دور طناب‌ها بپیچید تا از آن‌ها حمایت شود.

3. قفس‌بندی با استفاده از روش بافت فلوریدا (سیستم قیم و بافت)

این روش برای گوجه فرنگی‌هایی که به صورت ردیفی کاشت شده اند مناسب است. بین هر دو تا سه گیاه، قیم‌هایی به طول 1.8 متر (6 فوت) قرار دهید. در امتداد هر دو طرف گیاه، ریسمانی را دور قیم بپیچید، یعنی گیاهان را بین حلقه‌های ریسمان قرار دهید. بعد از رشد گیاهان، در فواصل 30 سانتی‌متری به تعداد ریسمان‌ها بیفزایید تا از ارتفاع اضافی آنها پشتیبانی شود. این سیستم علاوه بر حمایت از گیاه موجب حفظ جریان هوا نیز می‌شود.

قفس‌بندی گوجه فرنگی

4. قفس‌بندی

قفس‌های سیمی به گوجه فرنگی‌ها اجازه می‌دهند در حالی که از همه جهات کاملاً پشتیبانی می‌شوند، به طور طبیعی رشد کنند. از قفس‌های ساخته شده از توری سیمی محکم با دهانه‌های حداقل 15 سانتی‌متر (6 اینچ) برای برداشت آسان استفاده کنید. قفس‌ها را بر روی گیاهان قرار دهید و برای محکم کردن آن‌ها در خاک به ویژه در هنگام وزش باد از قیم‌ها استفاده کنید. همچنین می‌توان آنها را در عمق 20–30 سانتی‌متر (8–12 اینچ) خاک محکم کرد. قفس‌ها را در فاصله حدود 1.2 متر (4 فوت) از هم قرار دهید تا دسترسی به آنها آسان‌تر شود.

گوجه فرنگی‌های قفس‌بندی شده معمولاً عملکرد بهتری دارند زیرا نیازی به حذف پاجوش‌های آن‌ها نیست و به گیاهان اجازه می‌دهد تا به طور طبیعی رشد کنند. همچنین این روش موجب متراکم شدن شاخ و برگ‌ها، افزایش پوشش دهی و کاهش خطر آفتاب سوختگی می‌شود. لازم به ذکر است در این روش میوه‌ها به دلیل بار سنگین‌تری که دارند، کندتر می‌رسند. به طور کلی گیاهان گوجه فرنگی قفس‌بندی شده به نگهداری کمتری نیاز دارند، زیرا بی‌نیاز از هرس هستند. تنها کافیست هر شاخه‌ای که از طریق توری رشد می‌کند را به آرامی به داخل قفس برگردانید تا همه چیز مرتب باقی بماند.

اگرچه خرید قفس‌ها در ابتدای امر با بار مالی فراوانی همراه است، اما سال‌ها دوام می‌آورند و هزینه را جبران می‌کنند. قفس‌های گوجه فرنگی را در اندازه‌های مختلف می‌توان در مراکز مربوطه پیدا کرد. جنس آنها از توری سیمی گالوانیزه محکم یا سیم تقویت بتن است که به صورت استوانه‌ای پیچیده شده‌اند و با سیم گالوانیزه محکم گشته‌اند. قطر رایج آنها حدود 55–60 سانتی‌متر (22–24 اینچ) است که می‌تواند اکثر گیاهان گوجه فرنگی رونده را در خود جای ‌دهد.

طول توری مورد نیاز کمی بیشتر از سه برابر قطر است. رابطه ریاضی بین قطر (d) یک استوانه و محیط آن (C) توسط فرمول محیط دایره که یکی از بخش‌های اصلی هندسه استوانه می‌باشد، قابل محاسبه است:

فرمول محیط دایره به صورت زیر است:

C = πd

که در آن:

C = محیط دایره،π = عدد ثابت ریاضی پی (تقریباً 3.14159)  d = برابر با قطر دایره است.

 مثال: برای یک قفس گوجه فرنگی با عرض 60 سانتی‌متر (0.6 متر)، محیط دایره برابر است با:

(متر) 88/1=6/0 × 14/3  C=πd

نکات کلیدی برای موفقیت در کاشت گوجه فرنگی

نکات کلیدی برای موفقیت در کاشت گوجه فرنگی

• قیم‌ها و قفس‌هایی را انتخاب کنید که به اندازه کافی محکم باشند تا بتوانند بار میوه‌های سنگین و بادهای قوی را تحمل کنند.
• برای جلوگیری از آسیب به ریشه‌ها، قیم‌ها را در زمان کاشت گوجه فرنگی نصب کنید.
• همیشه از ریسمان‌های نرم برای بستن گیاهان استفاده کنید تا از آسیب دیدن ساقه جلوگیری شود.

هر روشی مزایا و معایب خاص خود را دارد، اما با توجه به فضای باغ، نیروی کار و نوع گیاه، می‌توانید بهترین روش را برای پرورش و کاشت گوجه فرنگی های سالم و پربار انتخاب کنید.

نحوه هرس گیاهان گوجه فرنگی رونده

بعد از کاشت گوجه فرنگی رونده، هرس آنها برای کنترل رشد، بهبود کیفیت میوه و اطمینان از پشتیبانی مناسب ضروری است. هدف این است که با حذف تمام پاجوش‌ها، که در محل اتصال ساقه اصلی و دمبرگ‌ها رشد می‌کنند، یک یا دو ساقه اصلی حفظ شوند. پاجوش‌ها در صورت عدم کنترل، برای مواد مغذی و نور خورشید با یکدیگر رقابت می‌کنند و باعث ضعیف شدن ساقه اصلی و کاهش کیفیت میوه می‌شوند.

روش هرس

برای گیاهان تک ساقه، تمام پاجوش‌ها را به صورت هفتگی حذف کنید. برای داشتن گیاهان دو ساقه، اجازه دهید یک پاجوش درست زیر اولین خوشه گل به عنوان ساقه دوم رشد کند و بقیه را حذف کنید. هنگامی که پاجوش‌ها کمتر از 7.5 سانتی‌متر (3 اینچ) طول دارند، با استفاده از دست به راحتی قابل حذف هستند.

به طور کلی دو روش متداول برای حذف پاجوش‌ها به شرح زیر است:

1-هرس ساده: کل پاجوش را از پایه جدا کنید.

2-هرس به روش میسوری: نوک رویشی پاجوش را بچینید و دو برگچه اول آن را باقی بگذارید. این کار باعث افزایش سطح فتوسنتز و محافظت از میوه در برابر آفتاب‌سوختگی می‌شود.

در طول فصل رشد، گوجه فرنگی‌های رونده را به صورت هفتگی هرس کنید. حدود یک ماه قبل از اولین یخبندان، با چیدن نوک رویشی ، گیاه را "سرزنی" کنید. 10 سانتی‌متر (4 اینچ) از قسمت بالای ساقه اصلی را حذف کنید تا از رشد بیشتر گیاه جلوگیری شود و انرژی به سمت رسیدن میوه هدایت گردد.

برای گوجه فرنگی‌هایی که میوه‌های درشت دارند، بهتر است نوک رویشی ساقه اصلی بعد از تشکیل شش تا هشت خوشه گل مجزا (گروه‌هایی از چندین گل که میوه‌های متعددی تولید می‌کنند) در امتداد گیاه چیده شود. این امر گیاه را به تولید میوه‌های بزرگ‌تر و بازارپسندتر تشویق می‌کند.

دشواری کاشت گوجه فرنگی

 گیاهان گوجه فرنگی رونده قفس‌بندی شده را می‌توانید با هدف جلوگیری از متراکم شدن بیش از حد آن‌ها، فقط یک بار در ابتدای فصل رشد هرس کنید و تنها سه تا چهار ساقه اصلی آن را باقی بگذارید و اجازه دهید از آنجا رشد کنند.

دشواری کاشت گوجه فرنگی

دشواری کاشت گوجه فرنگی می‌تواند از متوسط تا آسان، بسته به رقم و شرایط محیط متغیر باشد. 

نکات  مهم در کاشت گوجه فرنگی

• انتخاب ارقام فشرده برای کاشت گوجه فرنگی در گلدان: ارقام بوته ای گوجه فرنگی برای کاشت در گلدان‌ها و ظروف مناسب هستند زیرا پتانسیل رشد بالایی در فضاهای کوچک دارند.
• تناوب کشت را رعایت کنید: هر ساله گیاهان گوجه فرنگی را به مکان جدیدی در باغچه منتقل کنید تا خطر بیماری‌های مربوط به خاک کاهش یابد.
• برای گیاهان سالم مالچ‌پاشی کنید: مالچ را در اطراف پایه گیاهان گوجه فرنگی بمالید تا رطوبت خاک حفظ و دما تنظیم گردد و علف‌های هرز سرکوب شوند.
• از مصرف بیش از حد نیتروژن خودداری کنید: استفاده بیش از حد از کودهای حاوی نیتروژن بالا، رشد رویشی را به قیمت کاهش گلدهی و میوه‌دهی افزایش می‌دهد و منجر به ضعیف شدن عملکرد گیاه می‌شود.
• رطوبت یکنواخت خاک را حفظ کنید: در طول فصل رشد، خاک را به طور مداوم مرطوب نگه دارید تا از مشکلاتی مانند پوسیدگی انتهای گل و ترکیدن میوه (این اتفاق  زمانی که گیاهان پس از قرارگیری در شرایط خشک در معرض آب قرار می‌گیرند، رخ دهد  زیرا آب را خیلی سریع جذب می‌کنند) جلوگیری شود.
• برگ‌های پایینی را حذف کنید: برگ‌های نزدیک به زمین را حذف نمایید تا خطر بیماری بلایت ناشی از پاشیدن خاک در هنگام بارندگی کاهش یابد. با این حال، برگ‌هایی را که برای میوه‌ها سایه ایجاد می‌کنند، حفظ کنید تا از آفتاب‌سوختگی میوه‌ها جلوگیری شود.
• نهال‌های بلند را به درستی بکارید: اگر نهال‌ها بیش از حد بلند و باریک شدند، آن‌ها را عمیق‌تر در خاک بکارید. همچنین می‌توانید آن‌ها را به صورت افقی با زاویه 30 درجه در عمق 12-15 سانتی‌متر خاک قرار دهید و تنها 12-15 سانتی‌متر از نوک بالای گیاه را نمایان بگذارید ( روش کاشت سنگری). ریشه‌ها در امتداد بخش دفن شده ایجاد می‌شوند. گوجه فرنگی تنها گیاهی است که می‌توان از روش کاشت سنگری برای آن استفاده کرد.
• منتظر هوای گرم باشید: زمانی که هوا تثبیت و خاک به اندازه کافی گرم شد، نهال‌ها را در فضای باز بکارید. کاشت در شرایط سرد می‌تواند منجر به گرده افشانی ناقص و کجی میوه، وضعیتی که منجر به شکل‌گیری ناقص میوه می‌شود، شود.

 گیاهان همزیست گوجه فرنگی

با رعایت این نکات، اطمینان داشته باشید که گیاهان گوجه فرنگی سالمی را پرورش می‌دهید و برداشت موفقی را تجربه می‌کنید.

گیاهان هم‌زیست

• گیاهان هم‌زیست خوب عبارتند از ریحان، پیاز، هویج، گل همیشه بهار و گل خوراکی.
• از کاشت گوجه فرنگی در نزدیکی سیب‌زمینی، فلفل و بادمجان خودداری کنید زیرا آفات و بیماری‌های مشترکی دارند.

آفات و بیماری‌های رایج:

• آفات: شته‌ها، کرم گوجه فرنگی، کنه‌های تارعنکبوتی
• روش‌های پیشگیری و کنترل: برای از بین بردن شته‌ها، کرم گوجه فرنگی و کرم‌های کلم سفید، از صابون حشره‌کش، روغن نیم یا جمع‌آوری آنها به صورت دستی استفاده کنید.
• بیماری‌ها: بلایت، پژمردگی فوزاریومی و پژمردگی ورتیسیلیومی
• روش‌های پیشگیری و کنترل: ارقام مقاوم را انتخاب، جریان هوای مناسب را فراهم و تناوب کشت را رعایت کنید. همچنین لازم است گیاهان آلوده را سریعا حذف نمایید.

مشکلات رایج در گوجه فرنگی

• پوسیدگی انتهای گل: این بیماری ناشی از یک بیماری عفونی نیست، بلکه نتیجه کمبود کلسیم در میوه‌ی در حال رشد است. این کمبود اغلب توسط عواملی مانند دمای پایین خاک، pH اسیدی pH)  کمتر از 6 موجب می‌شود کلسیم کمتری در اختیار گیاهان قرار گیرد)، آبیاری نامنظم یا تنش آبی، کوددهی بیش از حد با نیتروژن و گاهی محدودیت دسترسی به کلسیم ایجاد می‌شود. گوجه فرنگی‌ها بیشتر در اوایل فصل رشد مستعد این بیماری هستند. مالچ‌پاشی خاک، آبیاری منظم، اصلاح عدم تعادل pH خاک و افزودن آهک باغبانی به خاک می‌تواند مفید باشد.
• ریزش گل: این پدیده به دلیل نوسانات شدید دما، که در تشکیل میوه اختلال ایجاد می‌کند، رخ می‌دهد. اگر دمای شبانه زیر 13 درجه سانتی‌گراد (55 درجه فارنهایت) یا بالاتر از 24 درجه سانتی‌گراد (75 درجه فارنهایت) باشد، ممکن است گرده افشانی گل‌ها انجام نشود و آنها بدون تشکیل میوه بریزند.
• کجی میوه: این عارضه با چین‌خوردگی، ایجاد زخم و ناهنجاری در انتهای گل میوه مشخص می‌شود. در موارد شدید، ممکن است حفره‌هایی در میوه ایجاد شود و تا عمق میوه نفوذ کند. این مشکل اغلب به دلیل هوای سرد و ابری در هنگام گلدهی رخ می‌دهد که باعث چسبیدن گل به میوه در حال رشد و همچنین نمود ناهنجاری‌ها می‌شود. علاوه بر این، تماس با علف‌کش‌ها نیز می‌تواند باعث تغییر شکل میوه شود.

تشکیل میوه ضعیف در گوجه فرنگی اغلب به دلایل مختلفی مانند دمای شدید، خشکسالی، سایه طولانی مدت و مصرف زیاد کودهای غنی از نیتروژن رخ می‌دهد که باعث رشد رویشی بیش از حد به جای تولید میوه می‌شود.

بهترین زمان برای برداشت گوجه فرنگی

برداشت گوجه فرنگی

زمان برداشت

برای دستیابی به بهترین طعم، باید اجازه داد گوجه فرنگی‌ها کاملاً روی بوته برسند، اما دقت داشته باشید که قبل از نرم شدن آنها یعنی زمانی که هنوز سفت هستند، برداشت شوند. رشد گوجه فرنگی از مراحل مختلفی عبور می‌کند. در ابتدا، اندازه میوه تا زمانی که به مرحله سبز رسیده برسد، افزایش می‌یابد که معمولاً 40-50 روز پس از تشکیل میوه به طول می‌انجامد. در این مرحله، میوه به بلوغ رسیده اما همچنان سبز روشن است. به تدریج، رنگ میوه شروع به تغییر می‌کند و بسته به رقم آن، رنگ‌های قرمز، صورتی، زرد یا نارنجی را ایجاد می‌کند.

رسیدن گوجه فرنگی تحت تاثیر دما، ژنتیک و وجود گاز اتیلن قرار دارد. دمای مطلوب برای رسیدن گوجه فرنگی‌های سبز 20-25 درجه سانتی‌گراد است. با این حال، در دمای بالاتر از 30 درجه سانتی‌گراد،  تشکیل رنگدانه قرمز مهار می‌شود و فقط رنگدانه‌های زرد ایجاد می‌شوند که اغلب منجر به ظاهر زرد-نارنجی گوجه فرنگی‌ها خواهد شد. امکان برداشت گوجه فرنگی‌های سبز رسیده نیز وجود دارد. می توان در فضای داخلی خانه آنها را در دمای 16-18 درجه سانتی‌گراد نگهداری کرد. این کار برای زمانی که یخبندان‌های زودرس پاییزی تهدیدی برای میوه‌ها هستند، مناسب است.

نکات برداشت

 برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی گیاه، از قیچی باغبانی استفاده کنید یا میوه‌ها را به آرامی بچرخانید و جدا کنید. در پاییز، قبل از اولین یخبندان، تمام گوجه فرنگی‌های سبز را برداشت نمایید تا از آسیب‌دیدگی آنها جلوگیری شود. آن‌ها را برای رسیدن در داخل خانه نگهداری کنید. برای رسیدن یکنواخت گوجه فرنگی‌ها در داخل خانه، آنها را زمانی رنگشان صورتی شد، برداشت کنید. گوجه فرنگی‌های رسیده در داخل خانه تقریباً به اندازه گوجه فرنگی‌های رسیده روی بوته طعم خوبی دارند اما ممکن است کمی طعم آن‌ها ملایم‌تر باشد.

نگهداری

 گوجه فرنگی‌های رسیده باید در دمای 10-13 درجه سانتی‌گراد (50-55 درجه فارنهایت) نگهداری شوند، در این صورت 1-2 هفته دوام خواهند آورد. پیشخوان آشپزخانه یک مکان ایده‌آل برای نگهداری آنها است. از نگهداری گوجه فرنگی‌ها در یخچال خودداری کنید، زیرا دمای سرد طعم خوشایند آن‌ها را کاهش می‌دهد و بافتشان را نرم می‌کند. برای گوجه فرنگی‌های سبز نارس، میوه‌ها را با انتهای ساقه رو به پایین روی یک لایه روزنامه در مکانی خنک و تاریک (15-18 درجه سانتی‌گراد) قرار دهید. آنها را با روزنامه بپوشانید و از قرار دادن بیش از سه لایه بر روی یکدیگر جلوگیری کنید. گوجه فرنگی‌ها را در معرض نور مستقیم خورشید قرار ندهید، زیرا باعث تاخیر در رسیدن، کاهش ماندگاری و آسیب احتمالی به میوه‌ها می‌شود.

تکثیر گوجه فرنگی

تکثیر

تکثیر از طریق بذر انجام می‌شود. در گونه‌های اصیل، بذرها را می‌توان از میوه‌های رسیده جمع‌آوری کرد، اما اطمینان حاصل کنید که بذرها متعلق به گیاهان سالم است و حاصل از گرده افشانی متقاطع نیستند.

کاربردهای آشپزی

گوجه فرنگی‌ها از جمله مواد غذایی پرطرفدار در آشپزخانه هستند که به دلیل طعم، فواید غذایی و تطبیق‌پذیری عالی در دستور پخت‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.

• مصرف به صورت خام: گوجه فرنگی‌های تازه را می‌توان به صورت خام در سالادها، سالساها و ساندویچ‌ها میل کرد. گوجه فرنگی‌های خرد شده، رنگ، طعم و دوز سالمی از ویتامین‌ها ( به‌ویژه ویتامین C و لیکوپن) را به غذا اضافه می‌کنند.
• پخت و پز و سس‌ها: گوجه فرنگی‌ها بعد از پخته شدن طعم بهتری پیدا می‌کنند. آن‌ها ماده غذایی اصلی سس‌ها مانند مارینارا، بولون‌یز و سس پیتزا هستند. پختن گوجه فرنگی‌ها موجب افزایش لیکوپن (آنتی‌اکسیدانی مفید برای سلامتی) می‌شود.
• کباب کردن: کباب کردن گوجه فرنگی‌ها شیرینی طبیعی آن‌ها را افزایش می‌دهد و طعم دودی به آن‌ها می‌بخشد. گوجه فرنگی‌های کباب شده را می‌توان به سوپ و پاستا اضافه نمود یا به عنوان پیش‌غذا سرو کرد. آن‌ها همچنین برای تهیه سالسای گوجه فرنگی کباب شده یا رویه بروشتا عالی هستند.
• کنسرو و نگهداری: کنسرو کردن گوجه فرنگی امکان نگهداری از آنها را برای مدتی طولانی فراهم می‌کند. گوجه فرنگی‌های کنسرو شده ارزش غذایی خود را حفظ می‌کنند و برای سس‌های خانگی، سوپ‌ها و خورشت‌ها قابل استفاده هستند. روش‌های رایج نگهداری گوجه فرنگی عبارتند از: کنسرو کردن گوجه فرنگی‌های کامل، تهیه سس گوجه فرنگی، درست کردن رب گوجه و تهیه سالسا.
• خشک کردن: گوجه فرنگی‌های خشک شده طعم خوشایندی دارند و می‌توانند در سالادها، پاستا و بشقاب‌های آنتی‌پاستو استفاده شوند. خشک کردن گوجه فرنگی‌ها راهی عالی برای نگهداری آن‌ها است. محصول خشک شده را می‌توان با آب گرم آب‌پوشی کرد تا نرم شود یا مستقیماً به غذا اضافه نمود.
• تخمیر: گوجه فرنگی‌ها همچنین می‌توانند برای ایجاد چاشنی‌های منحصر به فرد به شکل سس تخمیر شوند. به عنوان مثال، سالسای گوجه فرنگی تخمیر شده مزه‌ای ترش دارد و حاوی پروبیوتیک است. همین امر آنها را به یک افزودنی سالم برای غذاها تبدیل کرده است.

کاربرد گوجه در آشپزی

هر یک از روش‌های ذکر شده طعم‌های مختلفی از گوجه فرنگی را برجسته می‌کند. همچنین امکان ادغام این میوه‌ در سبک‌های مختلف آشپزی و غذاهای مختلف وجود دارد.

در نتیجه، کاشت گوجه فرنگی تجربه‌ای ارزشمند برای باغبانان با هر سطح مهارتی است. آنها با انجام مراقبت‌های لازم می‌توانند گوجه فرنگی‌های زیادی را برداشت کنند و در طول فصل رشد و حتی پس از آن در انواع مختلف غذاها استفاده نمایند.