آموزش گام به گام کاشت فلفل

• نام: فلفل چیلی، فلفل تند
• نام علمی: Capsicum spp.
• خانواده گیاهی: Solanaceae)  خانواده بادمجانیان)
• بومی: آمریکای مرکزی و جنوبی

توضیحات کاشت فلفل

قبل از پرداختن به روش‌های کاشت فلفل لازم است توضیح مختصری در خصوص این گونه داده شود. فلفل‌ها گیاهانی یک‌ساله یا چندساله از جنس Capsicum هستند که تنوع گونه‌ای بسیار زیادی دارند. از جمله‌ این گونه‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

•  فلفل زینتی (گلدانی): هالاپینو، کاین و فلفل دلمه (که به عنوان فلفل شیرین نیز شناخته می‌شوند)
•  فلفل تند:  فلفل‌های تاباسکو و پیری پیری
• فلفل چینی: فلفل‌های هابانرو و اسکاچ بونت
•  فلفل قرمز:  فلفل‌های روکوتو و مانزانو
• فلفل باکتوم: فلفل‌های آجی

اغلب گونه‌های فلفل حاوی ترکیبات کپسایسین و دی‌هیدروکپسایسین هستند (این ترکیبات طعم تند فلفل را ایجاد می‌کنند)، اما فلفل دلمه‌ای فاقد این ترکیبات بوده و به همین دلیل طعم آن شیرین است.

گیاهان فلفل الگوهای رشد متنوعی دارند و شکل ظاهری آنها می‌تواند از علف تا درختچه متغیر باشد.  ارتفاع معمول و نرمال آنها نیز بین 0.5 تا 1.5 متر است. برخی از گونه‌ها همچون چشم پرنده زیمبابوه، به قدری کوچک هستند که  ارتفاع آنها به 30 سانتی متر هم نمی‌رسد، اما طول برخی دیگر از گونه‌ها مانند درختچه فلفل روکوتو، می تواند از 2 متر نیز فراتر رود.

گیاهان فلفل می‌توانند به صورت مستقیم یا خوشه‌ای رشد کنند و رنگ ساقه‌های آنها نیز از سبز تا قهوه‌ای متغیر است. برگ‌های این گیاه معمولاً به رنگ سبز تیره هستند. این برگ ها به شکل تخم‌مرغی یا نیزه‌ای با حاشیه‌های صاف به صورت متناوب بر روی شاخه‌ها نمود پیدا می‌کنند.

گل‌های فلفل اصولا کوچک، ستاره‌مانند و معمولاً دارای پنج گلبرگ هستند و رنگ آن‌ها بسته به گونه‌اش می‌تواند سفید، بنفش یا زرد باشد. این گل‌ها که خودگرده افشان هستند، به صورت خوشه‌ای ظاهر و در طول تابستان شکوفا می‌شوند و در نهایت میوه‌های فلفل را تولید می‌کنند. این میوه‍ا برای غذا، دارو و ادویه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

جهت خرید بذر فلفل کلیک کنید!

میوه‌های فلفل از نظر گیاه‌شناسی در دسته توت‌های بدون گوشت با حفره‌های بزرگ قرار می‌گیرند. در درون این حفره‌ها، تعدادی دانه‌ صاف و زرد رنگ قرار گرفته است. این میوه‌ها تنوع بالایی از نظر اندازه، شکل، رنگ و میزان تندی دارند. شکل ظاهری آنها می‌تواند از توت‌های کوچک گرد تا غلاف‌های بلند و باریک متغیر باشد. همچنین آنها در رنگ‌هایی مانند سبز، قرمز، زرد، بنفش، نارنجی و سیاه نمود پیدا می‌کنند. اصولا رنگ قرمز روشن در بسیاری از گونه‌ها رایج‌تر از سایر رنگ‌ها است و دلیل آن وجود ترکیبات کاروتنوئیدی می‌باشد.

کاشت فلفل

تندی فلفل‌ها با واحد حرارتی اسکوویل (SHU) و بر اساس غلظت کپسایسین اندازه‌گیری می‌شود. این تندی از صفر در فلفل دلمه تا بیش از 2 میلیون SHU در فلفل کارولینا ریپر متغیر است.

در آب و هوای معتدل، فلفل ها به عنوان گیاهان یکساله کاشته می شوند و چرخه زندگی خود را در یک فصل تکمیل می کنند. در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری، آنها می توانند به صورت چندساله رشد و برای چندین سال متوالی میوه تولید کنند.

خاستگاه فلفل‌ها به آمریکا برمی‌گردد به طوری که این احتمال وجود دارد که فلفل زینتی بومی کشور مکزیک باشد. خاستگاه سایر گونه‌ها نیز به مناطق مختلف آمریکای جنوبی برمی‌گردد. امروزه، کاشت فلفل‌ در سراسر جهان به دلیل کاربردهای گسترده‌ش در آشپزی، ساخت دارو و به عنوان گیاه زینتی متداول است.

حقایق جالب درباره فلفل‌ها

• کاشت فلفل‌ها بیش از 6000 سال پیش در آمریکای مرکزی و جنوبی آغاز شد. تمدن‌های باستانی مانند آزتک‌ها و اینکاها، فلفل‌ها را با هدف استفاده در غذا، طب و آیین‌های مذهبی کشت می‌کردند. به طوری که این گیاهان به بخش مهمی از فرهنگ آنها تبدیل شده بود.
• واژه "فلفل" (chilli) از واژهchīlli"  " موجود در زبان ناهواتل آزتک‌ها، مشتق گرفته شده است که به فلفل‌های تند اشاره دارد. کاشفان اسپانیایی، این واژه را برای اولین بار استفاده کردند و آن را در سراسر اروپا گسترش دادند. این واژه به اشکال مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد که از جمله‌ی آن می‌توان به"chilli"  در انگلیسی بریتانیایی و "chili" در انگلیسی آمریکایی اشاره کرد.
• ترکیب کپسایسین که به فلفل‌ها تندی می‌بخشد، نه تنها در آشپزی بلکه در محصولات پزشکی نیز برای تسکین درد مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ترکیب قادر به بی‌حس کردن گیرنده‌های عصبی می‌باشد و معمولاً در کرم‌های موضعی مختص بیماران مبتلا به  آرتروز و دردهای عصبی استفاده می‌شود.
• فلفل‌ها سرشار از ویتامین‌های A و C هستند که سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند. این آنتی‌اکسیدان‌ها از بدن در برابر رادیکال‌های آزاد محافظت کرده و به سلامت کلی بدن کمک می‌نمایند. به همین دلیل است که فلفل‌ها به عنوان یک افزودنی ارزشمند در رژیم‌های مختلف غذایی شناخته می‌شوند.

حقایق جالب در مورد فلفل ها

• مقیاس اسکوویل، که در سال 912  به نام مخترع آن یعنی ویلبر اسکوویل ثبت شده است، برای اندازه‌گیری تندی فلفل‌های چیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مقیاس در واقع نشان‌دهنده میزان کپسایسین موجود در گیاه است. امروزه، میزان کپسایسین با استفاده از روش‌های پیشرفته‌ای مانند کروماتوگرافی مایع اندازه‌گیری می‌شود که دقت آن در تعیین میزان تندی به مراتب بیشتر از روش‌های قبلی است.
• فلفل‌های فوق‌العاده تند می‌توانند بیش از 1 میلیون واحد حرارتی اسکوویل داشته باشند. این فلفل‌ها با هدف آتشین کردن طعم غذا مورد استفاده قرار می‌گیرند و از آنها در تهیه سس‌های تند گورمه و سایر غذاهای تند لذیذ استفاده می‌شود.

جهت خرید بذر فلفل دلمه ای کلیک کنید!

• کپسایسین تنها بر پستانداران تاثیر می‌گذارد و نمی‌تواند تاثیری بر روی پرندگان داشته باشد، زیرا پرندگان فاقد گیرنده‌های حساس به کپسایسین هستند. این سازگاری تکاملی به پرندگان اجازه می‌دهد تا دانه‌های فلفل را گسترش دهند. این در حالی است که وجود این ترکیب تند، موجب دفع پستانداران می‌شود.
• اسپری فلفل، که برای دفاع شخصی و کنترل شورش استفاده می‌شود، از فلفل‌های چیلی ساخته شده است. این اسپری حاوی اولئورزین کاپسیکوم می‌باشد که غلظت کپسایسین آن بسیار بالاتری از فلفل‌های خوراکی است. همین امر موجب شده است که استفاده از آن باعث ایجاد سوزش شدید، کوری موقت و بروز مشکلات تنفسی ‌شود. از اینرو از اسپری فلفل به عنوان یک بازدارنده غیرکشنده برای ناتوان کردن مهاجمان استفاده می‌شود.

اطلاعات پایه رشد

فلفل‌ها گیاهان گرمسیری هستند که بهترین رشد را در دمای بین 18 تا 30 درجه سانتی‌گراد در طول روز و 16 تا 21 درجه سانتی‌گراد در طول شب نشان می‌دهند. آن‌ها به طور کلی به یک فصل رشد طولانی نیاز دارند و در فصول خنک رشد آنها کند می‌شود. بنابراین بهترین زمان برای کاشت آن‌ها پس از گرم شدن خاک (یعنی رسیدن آن به دمای 18 درجه سانتی‌گراد یا بیشتر) است. در واقع بهترین بازه زمانی برای کاشت فلفل اواخر بهار یا اوایل تابستان و پس از آخرین یخبندان می‌باشد.

بهترین دمای روز برای تشکیل میوه فلفل‌ها بین 18 تا 27 درجه سانتی‌گراد و دمای شب بالاتر از 13 درجه سانتی‌گراد است. اگر دمای شب به بالاتر از 30 درجه سانتی‌گراد برسد، میوه‌دهی صورت نخواهد گرفت.

بهترین روش برای کاشت فلفل

از آنجایی که منشأ فلفل‌ها به مناطق گرمسیری برمی‌گردد، این گیاهان به سرما بسیار حساس هستند. دمای پایین‌تر از 15 درجه سانتی‌گراد می‌تواند رشد آن‌ها را متوقف کند و گلدهی را به تاخیر بیندازد. اگر دما به زیر 10 تا 13 درجه سانتی‌گراد کاهش یابد، ممکن است گل‌ها ریزش یا میوه‌ها شکل نامناسبی پیدا کنند.

به منظور کسب موفقیت در کاشت فلفل در مناطق سردسیر، لازم است بذر این گیاه 8 تا 10 هفته قبل از آخرین یخبندان در فضای داخلی خانه کاشته شود. سپس پس از گرم شدن کافی خاک می‌توان آنها را به فضای باز منتقل کرد.

فلفل‌ها برای داشتن رشد مناسب به خاک حاصلخیز، زهکشی خوب و آبیاری منظم نیاز دارند، اما باید دقت داشت که خاک‌های غرقابی شده می‌تواند منجر به پوسیدگی ریشه‌های آنها شود.

• نیاز به نور: آفتاب کامل
• نیاز به آب: متوسط
• نوع خاک و ویژگی‌های آن: خاک حاصلخیز با زهکشی خوب
• PH خاک: 6.0 تا 7.0
• اندازه گلدان برای کاشت فلفل در گلدان: گلدانی با قطر 25 تا 30 سانتی‌متر

بررسی شیوه کاشت فلفل

زمان مناسب کاشت فلفل

• کاشت فلفل در مناطق با زمستان بسیار سرد: در مناطقی که زمستان‌های بسیار سرد دارند بهتر است 8 تا 10 هفته قبل از آخرین یخبندان بهار، بذرها را در محیط محافظت‌شده  همچون گلخانه یا سینی‌های نشاء بکارید. سپس، پس از رفع کامل خطر یخبندان و تثبیت دمای هوا به بالاتر از 18 درجه سانتی‌گراد، نهال‌های جوان را به محیط باز منتقل کنید.
• کاشت فلفل در مناطق با زمستان معتدل: در مناطقی که زمستان‌های معتدل دارند، امکان کاشت مستقیم بذرها در زمین اصلی پس از برطرف شدن کامل خطر یخبندان وجود دارد.
• فواصل کاشت فلفل: بهترین فاصله بین نهال‌ها 30 تا 45 سانتی‌متر و بهترین فاصله بین ردیف‌های کشت 60 تا 75 سانتی‌متر می‌باشد.
• روش کاشت بذر: بهتر است بذرها در محیط محافظت‌شده مانند سینی‌های نشاء یا گلدان‌های کوچک کاشته شوند.
• عمق کاشت فلفل: عمق مناسب برای کاشت بذرها حدود 5 میلی‌متر می‌باشد.
• زمان برداشت محصول: معمولاً 9 تا 11 هفته پس از کاشت بذر، محصول آماده برداشت است.
• ارتفاع گیاه بالغ: ارتفاع گیاهان بالغ می‌تواند بین 0.5 تا 1.5 متر متغیر باشد.
• روش تکثیر: تکثیر این گیاهان معمولاً از طریق کاشت بذر انجام می‌شود.

زمان مناسب برای کاشت فلفل

در اکثر مناطق بهتر است بذرها 8 تا 10 هفته قبل از آخرین یخبندان بهاره در محیط محافظت‌شده کشت شوند. باید دقت داشت که دمای مطلوب خاک برای جوانه‌زنی بذرها در این مرحله باید بین 21 تا 29 درجه سانتی‌گراد ‌باشد. جوانه‌زنی بذرها معمولاً 8 تا 25 روز پس از کاشت صورت می‌گیرد. پس از تشکیل دو جفت برگ حقیقی بر روی نهال‌ها، می‌توان آن‌ها را به گلدان‌های بزرگ‌تر با قطر 7 تا 10 سانتی‌متر منتقل کرد. نهال‌ها در این مرحله نیازمند نور کافی و رطوبت مناسب هستند. اگر در طول نگهداری از نهال‌ها در فضای داخلی، جوانه‌های گل بر روی ساقه نمود پیدا کرد بهتر است اقدام به حذف آنها کنید. این عمل باعث تقویت رشد رویشی گیاهان و افزایش عملکرد محصول خواهد شد.

روش کاشت بذر فلفل در محیط داخلی: آموزش گام به گام

به منظور کسب اطمینان از موفقیت آمیز بودن فرایند کاشت فلفل بهتر است کشت بذر در محیط داخلی صورت گیرد. این امر به گیاهان کمک می‌کند که شروع قوی داشته باشند و برای منتقل شدن به فضای باز آمادگی کافی را بدست آورند. کاشت داخلی بذرها شانس داشتن یک فصل رشد پربار را افزایش می‌دهد.

• آماده‌سازی ظروف و محیط کشت: برای کاشت بذر می‌توان از سینی‌های نشاء، گلدان‌های کوچک یا هر ظرف دیگری که دارای سوراخ‌های زهکشی مناسب است، استفاده کرد. خاک مناسب برای کاشت بذر باید خاک گلدان ریز الک شده با زهکشی مناسب باشد.
• کاشت بذر: بذرها را در عمق حدود 0.5 سانتی‌متر خاک قرار دهید و سپس، به آرامی روی بذرها را با خاک بپوشانید و فشار دهید.

خرید بذر فلفل گلخانه ای

• آبیاری: به طور یکنواخت محیط کشت را آبیاری نمایید تا در تمامی بخش‌های گلدان رطوبت مناسب تأمین گردد. از آبیاری بیش از حد گلدان‌ها خودداری کنید.
• ایجاد شرایط مناسب برای جوانه‌زنی: برای تسریع جوانه‌زنی بذرها، سینی نشاء را با یک پوشش پلاستیکی شفاف بپوشانید تا رطوبت خاک حفظ گردد. همچنین، برای افزایش دمای محیط کشت، می‌توان از پدهای حرارتی یا سطوح گرم استفاده نمود. دمای مناسب برای جوانه‌زنی بذرها 24 تا 29 درجه سانتی‌گراد می‌باشد.
• تامین نور مناسب: پس از جوانه‌زنی بذرها، پوشش را برداشته و سینی نشاء را به مکانی که روزانه 12 تا 16 ساعت در معرض نور است، منتقل نمایید. در صورت عدم دسترسی به نور طبیعی کافی، از سیستم‌های نور مصنوعی مانند لامپ‌های فلورسنت یا LED، استفاده کنید.

روش کاشت بذر فلفل در محیط داخلی

• حفظ شرایط محیطی مناسب: تا زمان انتقال نهال‌ها به فضای باز، رطوبت محیط کشت را حفظ نموده و دمای محیط را در حدود 21 درجه سانتی‌گراد ثابت نگه دارید.
• هرس کردن نهال‌ها: پس از تشکیل دو جفت برگ حقیقی بر روی نهال‌ها، اقدام به هرس کردن آنها کنید. در این مرحله، نهال‌های ضعیف‌تر را حذف نمایید و تنها یک نهال قوی در هر گلدان باقی بگذارید.
• عادت دادن نهال‌ها به شرایط بیرون از گلخانه: قبل از انتقال نهال‌ها به فضای باز، باید آنها را به محیط خارج از گلخانه عادت دهید. در این مرحله لازم است به صورت تدریجی نهال‌ها را در معرض نور مستقیم خورشید و دمای پایین قرار دهید. این فرآیند باید یک یا دو هفته به طول انجامد.

مراقبت و نگهداری‌های لازم بعد از کاشت فلفل

• مدیریت رطوبت خاک: رطوبت خاک باید یکنواخت باشد، اما لازم است از غرقابی شدن خاک جلوگیری به عمل آید. هنگام آبیاری، آب را در پای گیاه ریخته و از پاشیدن آب بر روی اندام‌های هوایی گیاه (برگ‌ها) خودداری نمایید. ماندگاری رطوبت بر روی اندام‌های هوایی گیاه، شرایط مناسبی را برای توسعه بیماری‌های قارچی فراهم می‌کند.
• تغذیه گیاه: هر چهار هفته یکبار، از کودهای متعادل برای تغذیه گیاهان استفاده نمایید. همچنین، استفاده از کودهای آهسته‌رهش در زمان کاشت می‌تواند تأمین مواد غذایی مورد نیاز گیاه را تضمین نماید.
• تامین تکیه‌گاه: در گونه‌های با رشد رویشی زیاد استفاده از قیم یا سازه‌های نگهدارنده، جهت حمایت از شاخه‌های بارور و جلوگیری از شکستگی آن‌ها، ضروری است.

سطح دشواری کاشت فلفل

بسته به رقم کشت شده، متوسط می‌باشد.

نکات مهم در کاشت فلفل

• تناوب کشت: از کشت پی در پی فلفل در یک مکان خاص خودداری کنید. همچنین، از کاشت فلفل در مناطقی که پیش از این میزبان سایر گیاهان تیره بادمجانیان مانند گوجه فرنگی، سیب‌زمینی و بادمجان بوده اند، پرهیز کنید. این امر به کاهش شیوع بیماری‌های مربوط به خاک کمک می‌کند.
• مالچ‌پاشی: استفاده از مالچ می‌تواند به حفظ رطوبت خاک، کنترل علف‌های هرز و کاهش دمای خاک در هوای بسیار گرم کمک کند.
• افزایش تندی میوه‌ها (اختیاری): برای افزایش تندی میوه‌ها، گیاهان را تنها یک بار در هفته آبیاری کنید و اجازه دهید خاک خشک شود. این تنش آبی می‌تواند منجر به افزایش تولید کپسایسین در میوه‌ها و در نتیجه افزایش تندی آن‌ها شود. با این حال، این روش باید با احتیاط انجام شود، زیرا تنش آبی بیش از حد می‌تواند بر سلامت گیاه و عملکرد محصول تاثیر منفی بگذارد.

نکات مهم کاشت فلفل

گیاهان همراه

• گیاهان همدم: گوجه فرنگی، لوبیا پاکوتاه، ریحان، پیاز و هویج.
• گیاهان نامناسب: لوبیا رونده، شوید و کلم قمری.

بیماری‌ها و آفات شایع

آفات: شته‌ها، کنه‌های تار عنکبوتی و مگس‌های سفید

روش‌های پیشگیری و کنترل: با استفاده از صابون‌های حشره‌کش و روغن نیم می‌توان آفات مذکور را از بین برد. همچنین امکان مقابله با این آفات از طریق افزایش رشد حشرات مفید مانند کفشدوزک‌ها وجود دارد.

بیماری‌ها: سفیدک پودری و لکه باکتریایی

روش‌های پیشگیری و کنترل: به منظور پیشگیری از شیوع این بیماری‌ها باید از وجود تهویه مناسب برای گیاهان اطمینان حاصل کرد و در صورت لزوم از قارچ‌کش‌های ارگانیک استفاده نمود.

نکات مهم در خصوص برداشت فلفل

زمان برداشت

• برداشت فلفل‌ها باید زمانی که به اندازه نهایی خود رسیده‌اند، انجام شود. به طور کلی، آن‌ها را می‌توان در مرحله‌ای که سبز رنگ هستند یا بعد از آنکه تغییر رنگ دادن برداشت کرد.
• زمانی می‌توان مدعی شد که میوه‌ها بهترین طعم و کیفیت را دارند که پوست آنها صاف و در هنگام فشردن، سفت، حجیم و ترد باشند. بسته به دما و رقم، به حدود 35 تا 45 روز برای گلدهی، رسیدن کامل میوه و تغییر رنگ نهایی آن (قرمز، زرد، نارنجی) زمان لازم است.
• اجازه دادن به تغییر رنگ فلفل‌ها، طعم آنها را بهبود می‌بخشد، مقدار ویتامین A  را در آن‌ها افزایش می‌دهد و مقدار ویتامین C را دو برابر می‌کند.
• لازم به ذکر است روند رسیدن فلفل‌ها پس از برداشت متوقف خواهد شد.

نکات برداشت فلفل

• برای برداشت میوه‌ها، از قیچی باغبانی یا قیچی هرس استفاده کنید و از چیدن آن‌ها با دست خودداری نمایید تا از شکستن شاخه‌ها و آسیب به گیاه جلوگیری شود. در صورت رسیدن بودن میوه‌ها  به راحتی می‌توان آن‌ها را از گیاه جدا کرد.
• برداشت منظم میوه‌ها باعث تشویق گیاه به ادامه گلدهی و تشکیل میوه‌های بیشتر می‌شود.

برداشت فلفل

• در پایان فصل رشد، تمام میوه‌های رسیده اعم از سبز یا کمی رنگی را برداشت کنید، زیرا پس از سرد شدن هوا آنها دیگر رشد نخواهند کرد.
• یک روش رایج برای جلوگیری از خراب شدن فلفل‌ها در فصل سرد، کندن کامل گیاهان فلفل قبل از آغاز یخبندان و آویزان کردن آن‌ها به صورت وارونه در یک منطقه گرم و خشک مانند گاراژ است. این امر به فلفل‌های نارس اجازه می‌دهد که به رسیدن خود ادامه دهند. در واقع این روش به رسیدن میوه در مناطقی که دمای آن برای کاشت فلفل مناسب نیست، کمک می‌کند. باید دقت داشت که ریشه ها دست نخورده باقی بمانند زیرا آنها به رسیدن فلفل‌ها کمک می‌کنند.

شیوه نگهداری از فلفل

بعد از برداشت، برای نگهداری بهینه از فلفل ها بهتر است آنها را در یخچال با دمای 7-10 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 80-90 درصد قرار دهید. در این صورت دو تا سه هفته دوام می‌آورند. لازم به ذکر است که فلفل‌ها به سرما حساس هستند و در صورت نگهداری طولانی مدت در یخچال، ممکن است پوست آن‌ها دچار چروکیدگی شود.

خشک کردن برخی از فلفل‌ها مانند کاین یا تایلندی که گوشت نازکی دارند به دو صورت امکان پذیر است:

• اجازه دهید بر روی گیاه باقی بمانند و خشک شوند،
• آنها را از ساقه جدا و آویزان کنید.

یک روش متداول برای خشک کردن این فلفل‌ها، بستن آن‌ها به یکدیگر به شکل رشته‌های بلند (ریسترا) است. این تکنیک در محیط‌های گرم و خشک که خطر کپک زدگی کم است، می‌تواند موثر واقع شود. دیواره‌های نازک آن‌ها شرایطی را برای تبخیر سریع و یکنواخت رطوبت فراهم می‌کند و آن‌ها را برای خشک شدن در هوا مناسب می‌سازد.

در مقابل، فلفل‌های با گوشت ضخیم مانند هابانرو یا روکوتو برای خشک کردن در هوا مناسب نیستند زیرا حجم رطوبت آنها بالا است و این امر احتمال کپک زدگی را قبل از خشک شدن کامل افزایش می‌دهد. برای این ارقام، بهتر است از دستگاه ‌های خشک کن استفاده شود زیرا علاوه بر خشک کردن کامل آنها، طعم و تندیشان را نیز حفظ می‌کند.

تکثیر

تکثیر گیاهان فلفل از طریق بذر انجام می‌شود. می‌توان بذرها را از میوه‌های رسیده جمع‌آوری نمود. با این حال، در صورت کشت همزمان ارقام مختلف فلفل، گرده افشانی متقابل نیز بین آن‌ها رخ می‌دهد.  بذرهای حاصل از گرده افشانی ممکن است ویژگی‌های ژنتیکی مشابه با گیاهان مادری خود نداشته باشند.

تکثیر فلفل

کاربردهای آشپزی

فلفل‌ها در آشپزی کاربرد وسیعی دارند و می‌توان از آن‌ها به صورت تازه، خشک شده یا پودر شده، برای افزایش تندی غذاها استفاده کرد. فلفل ها جایگاه ویژه ای در آشپزی جهان دارند و بخش جدایی ناپذیر بسیاری از غذاها هستند.

• فلفل‌های تازه: فلفل‌های تند می‌توانند به صورت تازه، اغلب خرد شده یا ورقه شده، در سالساها، سالادها و حتی برای تزئینات استفاده شوند. آن‌ها همچنین در غذاهای پخته شده مانند سوپ‌ها و سس‌ها قابل استفاده هستند. فلفل‌های سبز معمولاً ترش و تندتر از سایر فلفل‌ها هستند. با این وجود فلفل‌های کاملاً رسیده قرمز، زرد یا نارنجی علاوه بر اینکه طعم بهتری دارند، میوه‌های بیشتری را نیز تولید می‌کنند.
• فلفل‌های پخته شده: برای افزایش شیرینی و کاهش تندی فلفل‌های تازه می‌توان آنها را بر روی حرارت ملایم تفت داد یا کبابی و گریل کرد. کباب کردن فلفل، قندهای طبیعی آن را افزایش می‌دهد و طعم دودی به غذاهایی مانند سالسای فلفل اضافه می‌کند. فلفل‌های پخته شده، به منظور انتقال تدریجی تندی آنها به غذا،  در سس‌ها، خورش‌ها و کاری‌ها استفاده می‌شوند.
• فلفل‌های خشک شده: بسیاری از انواع فلفل‌ها برای استفاده طولانی مدت خشک می‌شوند. فلفل‌های خشک شده می‌توانند در آب گرم دوباره مرطوب و به غذاها اضافه شوند. همچنین برای استفاده در چاشنی‌ها می‌توان آنها را پودر کرد. فلفل‌های خشک شده مانند آنچو یا گواجیلو، مواد اولیه رایج در سس‌های مول، ماریادها و مخلوط‌های ادویه هستند.
• پودر فلفل و چیلی: پودر فلفل آسیاب شده که می‌تواند از انواع مختلف فلفل‌های خشک شده تهیه شده باشد، ترکیب اصلی بسیاری از غذاها است. این پودر تندی خود را به غذاها منتقل می‌کند و در ترکیب ادویه‌ها و چاشنی‌ها قابل استفاده است.

فلفل‌ها نه تنها به دلیل تندی‌شان ارزشمند هستند، بلکه به خاطر طعم‌های منحصر به فردی که به غذاها می‌بخشند نیز بسیار محبوب‌اند. برخی از انواع فلفل‌ها، مانند هابانرو، طعم میوه‌های گرمسیری را به غذاها می‌افزایند، در حالی که برخی دیگر، مانند چیپوتله دودی، تندی آتشینی به آن‌ها می‌بخشند. علاوه بر این، فلفل‌ها به طور گسترده‌ای برای تهیه سس‌های تند، چاشنی، ترشیجات و روغن‌های طعم‌دار استفاده می‌شوند.

فلفل در آشپزی

در نهایت، کاشت فلفل ‌ها می‌تواند تجربه‌ای بسیار لذت‌بخش برای باغبانان مبتدی و حرفه‌ای باشد. با وجود تنوع بسیار زیاد ارقام مختلف فلفل، باغبانان می‌توانند از طیف گسترده‌ای از طعم‌ها و رنگ‌ها لذت ببرند. مراقبت و رسیدگی مستمر منجر به برداشت فراوان فلفل‌هایی که می‌توانند طعم و مزه انواع مختلف غذاها را ارتقا دهند، خواهد شد.