گوجه فرنگی مینیاتوری | Miniature tomatoes
گوجه فرنگی مینیاتوری یکی از ضروریات خوراکی در هر خانه محسوب می شود. به همین دلیل بسیاری از افراد اقدام به کاشت این گیاه در باغچه یا باغ های خود می کنند. گوجه مینیاتوری آبدار، گوشتی و طعم شیرین و جالب و منحصر به فردی دارد که در تزیینات انواع غذاها و سالادها استفاده می شود. گوجه فرنگی مینیاتوری بسیار زودرس بوده و کوچکترین گوجه جهان به حساب می آید به طوری که ۱۰ عدد از این گوجه فرنگی روی یک قاشق جا می گیرد. کاشت بذر این نوع گوجه بسیار ساده و مقرون به صرفه است و در هر فصلی از سال می توان کاشت، کافی است نور، دما و شرایط را برایش مهیا کنید. گوجه فرنگی مینیاتوری نسبت به خاک بد، کم آبی و بیماری مقاومت بیشتری نسبت به گوجه فرنگی معمولی دارد. گوجه فرنگی از جمله صیفی جات پر خاصیت است که اشتها آور، برطرف کننده ضعف و خستگی، تقویت کننده سلسله اعصاب و همچنین قلب و دستگاه گردش خون است.
نحوه کاشت بذر گوجه فرنگی مینیاتوری:
بذر گوجه فرنگی مینیاتوری را هم می توان به صورت نشایی و هم به صورت مستقیم در زمین کاشت ولی بیشتر کشت نشایی آن توصیه می شود. در روش کشت مستقیم بذر را، پس از رفع خطر سرما، از اوایل اسفند ماه تا اوایل فروردین ماه در زمین اصلی انجام می دهند. برای این کار ایجاد جوی پشته روی زمین لازم است. عمق کاشت بذر گوجه فرنگی مینیاتوری یک سانتی متر، فاصله دو جوی و پشته نسبت به هم ۶۰ سانتی متر و فاصله دو بوته از هم باید ۳۵ تا ۵۰ سانتی متر می باشد. در مناطق گرمسیری بذر در پاییز در زمین اصلی کاشته شده و در زمستان میوه ها رسیده و آماده عرضه به بازار است. برای کاشت بذر گوجه فرنگی مینیاتوری به صورت نشایی، بذر را چند هفته قبل (۶ الی ۸ هفته) در خزانه و در سینی نشا کشت می کارند. بعد از جوانه زنی بذر گوجه فرنگی مینیاتوری زمانی، که نشاها ۶ تا ۱۰ سانتیمتر رشد کردند و خطر سرما رفع گردید، بوته های جوان را به زمین اصلی منتقل کنید. برای کاشت در گلدان ابتدا گلدانی مناسب با زهکشی بالا انتخاب کنید. گلدان را از مخلوط پیت ماس و کوکوپیت و پرلیت پر کنید. بذرها را در عمق ۱۰ میلیمتری خاک بکارید و روی آن را با خاک بپوشانید. سپس آبیاری را انجام دهید و گلدان را در مکانی پر نور قرار دهید. برای حفظ رطوبت خاک می توانید از یک نایلون شفاف استفاده کنید.
نحوه نگهداری و پرورش گوجه فرنگی مینیاتوری:
آبیاری گوجه مینیاتوری : این گوجه برای رشد و نمو سریع خود و همچنین به خاطر محصول زیادی که تولید می کند نیاز به آب فراوانی دارد. در روزهای گرم آفتابی اگر آّب کافی در اختیار گوجه فرنگی قرار نگیرد پژمرده شده و اغلب در روی برگهای فوقانی آنها لکه هایی ظاهر می شود. آبیاری بیش از حد باعث زرد شدن برگهای قسمت پایینی گیاه می شود که ادامه این وضعیت پوسیدگی ریشه را به دنبال خواهد داشت . دمای گوجه مینیاتوری : گوجه فرنگی مینیاتوری سرمای صفر درجه را تحمل نمی‌کند و در دمای کمی پایین‌تر از صفر درجه سانتی‌گراد، بوته‌های آن یخ می‌زنند. گوجه فرنگی هوای گرم و رطوبت بالا را دوست دارد؛ ولی باید توجه داشت چنانچه دمای خیلی زیاد با رطوبت بسیار بالا توأم باشد، شرایط مناسبی را برای بیماری‌های برگی فراهم می‌سازد. بهترین دما برای رشد و نمو گوجه فرنگی بین ۱۹ تا ۲۹ درجه سانتی‌گراد می‌باشد. در بالاتر از ۳۵ درجه سانتی‌گراد رشدش متوقف و میوه آن تشکیل نمی‌گردد. در کمتر از ۱۵ درجه سانتی‌گراد گل‌ها تلقیح نمی‌شوند؛ بنابراین میوه به وجود نخواهد آمد. خاک مناسب گوجه مینیاتوری : گوجه فرنگی را در هر نوع خاک می‌توان کاشت، به شرط آن که از زهکش خوب برخوردار باشد و از نظر مواد غذایی نیز کاملاً غنی و آفتاب‌گیر باشد. چنانچه زمین زهکشی خوبی نداشته باشد، باعث بیماری‌های زیادی از قبیل پوسیدگی میوه و پژمردگی باکتریایی در گوجه فرنگی می‌شود. طریقه کوددهی گوجه مینیاتوری : می توانید گیاهان را با ، کود مرغ، یا یک کود گیاهی کم نیتروژن با غلظت بالا فسفر حاصلخیز کنید. سپس، گیاهان را به طور کامل آبیاری کنید. باید هر ماه فرآیند کوددهی را تکرار کنید. هر دو هفته یک بار هم می توانید از کودهای مایع استفاده کنید. سه عنصر اصلی برای گوجه فرنگی، فسفر، پتاسیم و ازت است.
